المستدرک على الصحيحين(به نقل از منصور بن عمّار) :

سالى آهنگ حج كردم و در كوچه‏ اى از كوچه‏ هاى كوفه،منــزل گُزيدم.

شب تاريكى بيـرون آمدم كه ناگاه شنيدم كه كسى در دلِ شب،فرياد میزند و میگويد:

بار الهـا! به عـزّت و جلالت سوگند،اگــر نافرمانى تــو كردم،قصدم مخالفت با تـــو نبـود.

هنگامى كه نافرمانی‏ ات كردم،به آن جاهل نبودم؛بلكه خطايى پيش آمد و بدبختی ام،بر انجام دادن آن،كمک كرد و پرده‏ پوشىِ تـو ،مـرا غِـرّه ساخت.

نافرمانى‏ام از تو،از سرِ جهل بود،و مخالفتم با تو،از روىِ نادانى.

اينک كيست كه مرا از عذاب تو بِرَهانَد،و اگر تو رشته‏ اى را كه ميان من و توست،قطع كنى،به رشته چه كسى چنگ در زنم؟! دريغا جوانى! دريغا جوانى!

چون آن شخص،سخنش را به پايان برد،من شروع به خواندن اين آيه از كتاب خدا كردم:

(خود و كسانِ خود را از آتشى كه سوخت آن،مردمان و سنگ‏ هايند،نگه داريد،و بر آن [آتش‏]،فرشتگانى خشن و سختگير،گماشته شده ‏اند) تا آخر آيه.

ناگاه صداى زمين خوردن سختى را شنيدم و ديگر،چيزى نشنيدم و رفتم.

فردا صبح،به همان مكان،باز گشتم.

ديدم كه جنازه‏اى افتاده است و پيـرزنى هم آن جاست.

از او در باره آن جنازه پرسيدم.

پيـرزن كه مرا نمی ‏شناخت،گفت:ديشب،از اين جا مــردى - كه خـدا خود،جزاى او را بدهد-گذشت و فرزندم،در حال نمازخواندن بود.

آن مـرد،آيه‏ اى از كتـاب خــدا را خواند و پسرم با شنيدن آن، زَهره ‏اش آب شد و نقش بر زمين شد و مُـرد.

========================

شناخت‌نامه قرآن بر پايه قـرآن و حديث ج 2ص427

محمد محمدی ری شهری