سنگ هایـی کـــه من از یادِ تو بر دل میــــزدم

خانه ای میشد

اگر خانه بنا میکردم ...

.

از وقتی که تــو رفتی،آینده هیچ وقت نیامد که هیچ

گذشته هم هیچ وقت نگذشت...

.

بسترم صدف خالی یک تنهایی است

و تو چون مروارید

گردن آویز کَسان دگری...

.

آتش گرفتن ای غم و افروختم بس است

یک دم رها نمی کنی ام سوختم بس است

سنگین شدم ز درد و چو سنگی به در خویش

خون را چو لعل در جگر اندوختم بس است...

.

وقتی پایت خواب می رود

نمی توانی درست راه بروی

لنگ می زنی!

وقتی قلبت خواب می رود

نمی توانی درست فکر کنی.

عاشق می شوی !

.

فاصله خط عابر پیاده ندارد،دست مرا بگیر و از آن رد کن،

قرار دیدار ما هر نیمه شب،خیالت که نمی گذارد بخوابم...!

.

تو را طلب نمیکنم…نه اینکه بی نیازم…صبورم...

.

سوت‌ می‌کشد در هوا،کابل‌ تلفنی‌ که‌ می‌توانست‌

زیباترین‌ عبارات‌ جهان‌ را

از عاشقی‌ به‌ عاشقی‌ برساند...!

.

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست

آنچــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست

می روم با زخم هـــــایی مانده از یک سال سرد

آن همه برفی که آمـــــد آشــــــیانم را شکست

می روم اما نگویـــــــی بی وفــــــا بود و نمــــاند

از هجوم سایه هــــا دیگر نگـــاهم خسته است

راســــــتی : یادت بمــــــــاند از گـناه چشم تو

تاول غـــــربت به روی باغ احســــاسم نشست

طــــرح ویران کـــردنم اما عجیب و ســــــاده بود

روی جلد خاطـراتم دست طوفـــــان نقش بست