یا بُنَیَّ اِنَّ مِنَ البَلاءِ الفاقَةَ وَ اَشَدُّ مِن ذلِکَ مَرَضُ البَدَنِ وَ اَشَدُّ مِن ذلِکَ مَرَضُ القَلبِ وَ اِنَّ مِنَ النِّعَمِ سَعَةَ المالِ وَ اَفضَلُ مِن ذلِکَ صِحَّةُ البَدَنِ وَ اَفضَلُ مِن ذلِکَ تَقوَی القُلُوب[1]
ترجمه حدیث:در وصیّتهای حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به امام حسن علیه السلام است که فرمود:ای پسرم! از گرفتاریها و بلاهای انسان در دنیا،فقر و تنگدستی است،و سخت تر از آن،بیماری جسمی است،و سختتر و بدتر، این است که انسان دلش بیمار باشد.از نعمتهای الهی به انسان در دنیا،داشتن مال و ثروت است و بهتر و بالاتر از آن،بدن صحیح و سالم داشتن است، امّا بالاتر ازآن دارا بودن تقوای قلبی است.
شرح حدیث:
حضرت علی علیه السلام،گرفتاری ها و خوشبختی های انسان را در سه چیـز خلاصه کرده و می فرمایند دو قسمت از گرفتاری های انسان مربوط به گرفتاریهای مادّی است که انسان مشاهده و حس می کند؛
اوّل:فقر و تنگ دستی است.به این معنا که انسان از نظر مالی توانایی گذران زندگی خود را نداشته باشد.و دوّم هم بیماری جسمی می باشد.
امّا بخش سوّم گرفتاری انسان که محسوس و مشهود نبوده و از دو بخش قبل سخت تر است؛بیماری دل و قلب می باشد.البته منظور،این قلب که عضوی از اعضای بدن است نیست،بلکه این بخش مربوط به گرفتاری روحی،روانی،درونی،دلی و قلبی او بوده و همان گرفتاری اعتقادی،اخلاقی،گناه،معصیت و...می باشد.
نعمت و خوشبختی انسان هم دو بخش مادّی دارد:
اوّل:اینکه به اندازه ی گذران زندگی باشد که محتاج کسی نشود و به آن اندازه از مال دنیا داشته باشد.
دوّم:بدنی سالم داشته باشد، زیرا ممکن است انسان پول داشته باشد اما بیمار باشد و پول برای او فایدهای ندارد.
بخش سوّم،مربوط به قلب است که دارای ظرافت است.«تقوی القلب» یعنی پرهیز قلب از حبّ دنیا. یعنی این قدر به دنیا نچسبد. زیرا نعمت مال و سلامتی و فقر و بیماری گذرا میباشد، ولی مرض و بیماری قلبی این طور است که اگر انسانی دارای این بیماری باشد،با این مرض ازدنیا میرود.حضرت صادق علیه السلام در ذیل آیه"یَومَ لا یَنفَعُ مَالٌ وَ لابَنُونَ إلّا مَن أتَی اللهَ بِقَلبٍ سَلیم(۲)می فرمایند:«هُوَ القَلبُ الَّذی سَلِمَ مِن حُبِّ الدُّنیا[3]»قلب سلیم،دلی است که انسان از حبّ دنیا پرهیز کند.زیرا بیماری قلب تا قیامت با انسان باقی می ماند.
اگر انسان میخواهد در دنیا و آخرت سعادتمند باشد،با دل سالم در دنیا زندگی کند و با دل سالم از دنیا برود.
[1]بحار الانوار،جلد 67،ص51
[2]سوره مبارکه شعرا،آیه 88-89
[3]مستدرک الوسائل،جلد 12،ص40
:: موضوعات مرتبط:
مطالب مذهبی ,
,
:: بازدید از این مطلب : 291
|
امتیاز مطلب : 17
|
تعداد امتیازدهندگان : 4
|
مجموع امتیاز : 4
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
