ابن عباس گويد:در روز پيروزى بر يهود بنى نضير كه پس از جنگ احد در سال سوم هجرت واقع شد و اموال بسيارى را از بنى نضير بدست مسلمين افتاد و يهود چون بدون جنگ تسليم شدند،اموالشان به عنوان فيىء كه بخشى از انفال است در اختيار پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله قرار گرفت.
پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله به انصار(مسلمانانى كه اهل مدينه بودند)فرمود: اگر مايل هستيد اموال و خانه ‏هايتان از آن شما باشد،ولى از اين غنايم فى‏ء چيزى به شما داده نشود.انصار كه آمادگى تا حدّ ايثار در راه اسلام و مسلمين را داشتند،گفتند هم اموال و خانه‏ هايمان را بين مهاجران تقسيم كنيد،و هم چشم داشتى به غنائم نداريم« و به اين ترتيب:مهاجران را بر خود مقدم داشتند.

در اين وقت آيه 9 سوره حشر در فضيلت كار انصار نازل شد كه بخشى از آيه اين است: 

وَ الَّذينَ تَبَوَّؤُا الدّارَ وَ اْلإيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إلَيْهِمْ وَ لا يَجِدُونَ فى‏صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَلى أنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ )59حشر/9) و [براى] كسانى كه پيش از آنان در سراى اسلام [مدينه] جاى گرفتند و ايمان را پذيرفتند،كسانى را كه به سوى آنان هجرت كرده ‏اند،دوست میدارند و نسبت به آنچه به ايشان داده شده است،در دل خود احساس نياز نمى‏ كنند،و [آنان را] ولو خود نيازمندى داشته باشند، بر خود برمى‏ گزينند،و كسانى كه از آزمندى نفس خويش در امان مانند،آنانند كه رستگارند.
مهاجران، انصار را از خود مقدم میدارند،هر چند به آن نياز دارند.
آرى مسلمانان راستين صدر اسلام اين گونه آمادگى در انفاق و تقويت مالى مسلمانان ديگر داشتند كه مسلماً نقش مؤثرى در پيروزى داشت.