دل و دین و عقل و هوشم همه را بر آب دادی   /     ز کـــدام باده ســـاقی بمن خـــراب دادی          

     ز لب شکر فروشت دل فیض خواست کامی  /    نه اجــابتــی نمودی نه مـــرا جـواب دادی  

حضرت علی ع می فرمایند:

دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده است.نه برای رسیدن به خود...

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل ســـودازده از غصه دو نیـم افتادست

چشم جــــادوی تــو خود عین سواد سحر است
لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

در خــم زلف تو آن خال سیه دانی چیست
نقطــه دوده که در حلقـه جیـــم افتادست

زلف مشکین تـــو در گلشن فـردوس عذار
چیست طاووس که در باغ نعیـم افتادست

دل من در هـوس روی تـــــو ای مونس جــان
خاک راهیست که در دست نسیم افتادست

همچو گرد این تن خاکی نتواند برخاست
از سر کوی تو زان رو که عظیـم افتادست

ســایه قـد تـــــو  بر قالبـــم ای عیسی دم
عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست

آن که جــز کعبه مقامش نبد از یاد لبت
بر در میکده دیــدم که مقیـم افتادست

حـافظ گمشده را با غمت ای یار عزیــز
اتحـادیست که در عهد قدیم افتادست

گر من ز می مغانه مستـم٬ هستم!

گر کافر و گبر و بت پرستم٬ هستم!

هــر طایفـه‌ای ز من گمـــــانــی دارد

من آن خودم چنانکه هستم هستم!

****

 اســــرار ازل را نه تــــو دانــی و من

وین حرف معما نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفتگوی من و تو

چون پرده برافتد نه تـو مانی و نه من

«خیام»

ای در درون جـــــانم و جان از تو بی خبر
وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر             
 
چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان
در جان و در دلی دل و جان از تو بی خبر        
 
نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب
نام تــــو بر زبان و زبان از تــــو بی خبــر        

از تـــو خبر به نام و نشان است خلق را 
وآنگه همه به نام و نشان از تو بی خبر        
 
جوینـدگان جوهـــر دریای کنه تـــو
در وادی یقین و گمان از تو بی خبر         
 
چون بی خبر بود مگس از پر جبـرئیل
از تـو خبـر دهند و چنان از تو بی خبر         
 
شرح و بیـــان تــــو چه کنـــم زانکه تا ابـد
شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی خبر        
 
عطار اگرچه نعره‌ی عشق تو می‌زند
هستند جمله نعره‌زنان از تـو بی خبر 

ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟
کــز زخمـه‌ی آن نُه فلک اندر تک و تـاز است

آورد به یک زخمه، جهـان را همه، در رقص
خود جان و جهان نغمه‌ی آن پرده‌نواز است

عالـــــم چــو صــــدایی است ازین پــــرده، که دانـد
کاین راه چه پرده است و در این پرده چه راز است؟

رازی است در این پرده، گر آن را بشناسی
دانی که حقیقت ز چه دربند مجـــــاز است

محتـــــــــــاج نیــــــــاز دل عشـاق چرا شد
حسن رخ خوبان، که همه مایه‌ی ناز است؟

ای ابـــر خوش باران بیــا وی مستی یاران بیا

وی شاه طراران بیا مستان سلامت می​کنند

آن جا که یک باخویش نیست یک مست آن جا بیش نیست

آن جا طـــریق و کیش نیست مستــــــان سـلامت می​کنند

آن تـوبه سـوزم را بگو وان خـرقه دوزم را بگو

وان نور روزم را بگو مستان سلامت می​کنند

(مولانا)

خداحافظ ای ماه شبهای تارم
خداحافظ ای درد جانسوز جانم
خداحافظ ای عشق روزای خوبم
خداحافظ ای شور و شوق حضورم